Experimenteren met vormen, en steeds een stapje verder komen: ik begon met abstracte vormen, maar de behoefte groeide om herkenbare, figuratieve beelden te maken. Ik gaf mezelf de opdracht een torso te maken. Lastig, want het moet wel kloppen. Hoe zitten de schouders nu precies? Het linker beeld is gemaakt van limoensteen. Dat is een prachtige, maar wel kwetsbare steen.
Het hoeft allemaal niet precies te kloppen, belangrijk is wat het uitdrukt. Dit is voor mij een stoere dame. Van speksteen, uit 2012.
In onze lesgroep kregen we de opdracht om onze eigen kop te maken. Eerst van klei en tenslotte, via allerlei stappen, afgieten in gips. Mijn eigen hoofd grijnst me aan, maar ik heb er veel van geleerd.
Sindsdien hak ik ook ‘echte’ gezichten. De linker is van albast en de rechter van serpentijn. Ze zijn gemaakt tussen 2010 en 2013. Het middelste beeld heb ik ‘vrouw met haar’ genoemd. Het is van roze speksteen. ’s Avonds schijnt de zon er doorheen, dat geeft een heel speciaal effect. Het kleine ‘mannetje’ linksonder is van speksteen, evenals het beeld ernaast.
Dit zijn de dames, twee kanten van hetzelfde beeld, gemaakt van witte albast. Ernaast een tafereel, ouders kijken dochter na die de deur uitgaat.
