Kinderen en beeldhouwen
Als mijn kleinkinderen komen logeren nemen ze een extra setje kleren mee, beeldhouwkleren dus. Tot nu toe had ik kleine stenen voor ze, van maximaal een kilo. Overzichtelijk, dacht ik. Het moet ook klaar zijn in een beperkte tijd.
Maar de laatste keer hadden ze duidelijk iets anders in het hoofd. Ik had diverse stenen voor mezelf liggen, waaronder een bruine speksteen, van zo’n 25 kilo zeker. Die was het en wat wilden ze er van maken? Een varkentje! Na enig overleg begon de ene met de oren en de ander met de staart. Ze sloegen roodbruin uit en werkten met rode hoofden, de hele dag. Natuurlijk was het beeld nog lang niet af, maar hun bedoeling was duidelijk. Ik heb het voor ze afgemaakt en het staat nu tot hun grote tevredenheid in de tuin.
Ook de kinderen uit de buurt komen ’s zomers graag een middagje hakken en raspen. Ik geniet er net zo van als zij.